Düşmek için son bir adım…

Aldı eline kaderinin ağlarını, dolamak için yüreğine.
Kötünün haksız dünyasında bükülen beline, son kez vurmak için bahtının dibine.
Bir kaç güzel sahne ile bir nebze gülüş çınladı gözünün önünde.
Evlatlarının kokusu geldi, sızladı burnunun direğinde.

Öyle ki anlamsızdı kolu kanadı, varlığı sıfatı… kattığı azığı…
Ailesine hayrı yoktu, ama çokça vardı zararı.
Bir adım, bir adım daha…

Ve gelir ardından son bir adım.
Ötesi derinden bir uçurum.
Atlasa karanlık, bıraksa puslu keder, içine içine işler.
Düşmek için son bir adım.
Kalmadı adım sanım.

Cebimde koca koca delikler…
Ahirette tüm hesaplar beni bekler.
Evlatlarıma bir dünya fedakarlık, biraz da hasretlik baba sevgisi bıraktım… geri kalanlara ise yüreklerine layık gölgeler.

Düştü payıma bir dipsiz kuyu,
Batsın bu zulmedenlerin hayasız huyu,
Bilmeden içmişim düşmanın elinden suyu,
Çoktan geçmiş kötülük sınırlarını, şeytana ruhunu satanların boyu.

Ben bir babayım.
Bir kardeşim.
Bir ağabeyim.
Bir insanım işte…
Arafta!
Artık geçiş yok bana.
Ama ilişemez dünyevi hesaplar da.
Yeni bir başlangıç bıraktım ardımda kalanlara.
Vebal alanları bekleyeceğim öteki tarafta.


Çaresizlik içinde hayatına son verenler anısına.