Bir liyakatsizlik trajedisi…

Zor geliyor.

Bu memlekette yaptıkları işlerin eksiğini, hatasını söyleyenleri dinlemek zor geliyor!
Bir şekilde geldikleri pozisyonların hakkını vermek için kendilerini geliştirmek zor geliyor!
Tevazu göstermek ve layıkıyla fikir üretmek zor geliyor.
Sadece aynı fikirden olanları dinleyerek kurdukları dünyalarında farklı fikirli insanları bırakın dinlemeyi, varlıklarına tahammül etmek zor geliyor.

Şahıslara saldırmadan, samimiyetle fikirleri anlamaya çalışmak zor geliyor.

Yapıcı bir iletişim ile herkesi eşit mesafede örnek tutumlar sergilemek, ne oldum delisi olan insanlara zor geliyor

Fakat yeter artık!

Her şeyi ben bilirim edasında eksikleriyle yüzleşmekten kaçan koca koca insanların attıkları taklaları görmek de bize zor geliyor.

Babasının koltuğu gibi, aile mirası gibi harcadıkları unvanların ve yetkilerin akıbetini izlerken sabır çekmek de bize zor geliyor.

Lütfedermiş gibi, esasında yapması gerekenin yarısının yarısını yaparak ve millete sunarak takdir ve teşekkür bekleyenleri izlemek de bize zor geliyor.

Birbirlerine laf yetiştirmekten kendilerini yetiştirememiş, körler sağırlar düzeninde kafaları kumda gezip, kendilerini dünyanın bir numaralı insanı sananları izlemek de bize zor geliyor.

Gösteriş budalalığında kayboldukları, millete faydası olmayan, lakin bir tek kendilerinin çalıp söylediği, keyfedip eğlendiği anlamsız etkinliklerini de izlemek bize zor geliyor.

Bu milletin anası, babası ağlarken, öğretmenleri öğrencileri ayrı cefa, esnafı işçisi ayrı cefa, yazarı çizeri ayrı cefa, doktoru mimarı ayrı cefa çekerken, kendilerinin bitmeyen sefa içinde anlamsız eylemlerine tanık olmak da bize zor geliyor.

Görünen köylerin klavuz istemediği, göz göre göre olan gerçekleri bir kenara itip de uydurulan masaları dinlemek de artık çok zor geliyor bize.

Kötüye, yanlışa müsamaha ettikçe azar, kendini doğru bilir hesabı ortalıkta yamalı yamalı gezen, iş bilmek bir kenara, insani vasıfları henüz olgunlaşmamış kimselerin her geçen gün izlemek zorunda kaldığımız tiyatrolarına tanıklık etmek de ayrıca epey bir zor geliyor artık.


Söylemleri ve eylemleri birbirine makas atanların yaptıkları menavraları izlemek de bize zor geliyor, patladık artık aynı fragmanları izlemekten.

Dolayısıyla zor gelen her şeyi, tek tek yazarım.
Susmam ben!

Bunu böyle bilsin güzel memleketim Gaziantep’in güzel insanları da, ülkem de..

Bir kadındır sindiririm algısıyla yaklaşanı da, “dostane” algısıyla samimi diyaloglar kurmaya çalışıp, yanlı tutumlar ya da şahsına özel tutumlar sergileyeceğimi düşüneni de, tepeden bakar gibi ahkam kesmeye çalışanını da sineye çekmem.

Bu da böyle bilinsin.

Kim olduğu kim olmadığı, ne yaptığı ne yapmadığı da beni bağlamaz.

Kamuya açık işler yapan herkesi hakkıyla eleştiririm, yolumdan da hiçkimse için dönmem, bunu da not alsınlar.

“Nitelik Sizsiniz Gaziantep” yazımda da belirttiğim gibi;
Överek uyutan çok memlekette, bize eleştirerek uyandıran gerek.
Algısı kıt cahiller değil, algısı açık girişimci aydınlar gerek. 
Yargılayarak okuyan değil, anlayarak okuyan özgünler gerek.
Ben bilirimci egoistler değil, ileri görüşlü liderler gerek.
Tarlacı taklacılar değil, duruşlu doğrucular gerek.